سوالات رایج درباره بیماری های تنفسی

بله، هوای سرد، آب سرد، ورزش، انواع داروها، عفونت ویروسی و عوامل روحی و روانی از تحریک کننده ‌های اصلی افراد مبتلا به بیماری آسم و آلرژی هستند.

اگر لوازم آرایشی بودار و مرتبط با صورت باشند، مانند: اسپری مو، رنگ مو، استفاده از اسپری فیکس صورت و … می تواند علائم آسم را در افراد بیشتر کند.

درست است که سرفه ‌ی طولانی مدت یکی از علائم آسم است، اما سرفه ی صبحگاهی نمی‌تواند از علائم آسم باشد. زیرا سرفه ‌های صبحگاهی به علت ویروس‌ های ماده موجود در هوا، مشکلات ریوی، قلبی و انواع آلاینده‌ به وجود می آیند و هیچ ارتباطی با آسم ندارند.

آنتی بیوتیک هیچ کمکی به درمان آنفولانزا و سرماخوردگی نمی کند. آنتی بیوتیک ها باکتری ها را از بین می برند در حالی که عامل ایجاد آنفولانزا ویروس است و آنتی بیوتیک ها هیچ تاثیری روی ویروس ندارند. در برخی موارد آنفولانزا با تضعیف سیستم ایمنی بدن در را به روی عفونت های باکتریایی باز می کند. اگر بیماری شما شروع به بهبود کرده ولی ناگهان مجددا عود کند احتمالا دچار عفونت باکتریایی شده اید. در این هنگام باید با مراجعه به پزشک در صورت نیاز برای درمان عفونت باکتریایی آنتی بیوتیک مصرف کنید.

خیر. زیرا تنها راه ابتلا به سرماخوردگی تماس با ویروس سرماخوردگی است. برودت و سردی هوا باعث ایجاد سرماخوردگی نمی شوند. تنها آثاری که ممکن است سردی هوا بر سیستم تنفسی بگذارد، ایجاد تنگی نفس و تضعیف سیستم ایمنی بدن است که در نهایت بدن را برای ابتلا به سرما خوردگی(در صورت تماس با ویروس) مستعد می کند. دلیل اصلی این که در فصل زمستان سرما خوردگی شیوع پیدا می کند نیز همین امر است.

سرماخوردگی و آنفلوآنزا از راه های مشابهی منتقل و پخش می شوند. اگر فرد مریض بر صورت فرد سالم سرفه یا عطسه نماید، ویروس ها به فرد سالم منتقل شده و او نیز بیمار می گردد. همچنین ممکن است با عطسه یا سرفه فرد بیمار، قطره های ریز مملو از ویروس بر روی سطوح اشیا اطراف و در هوا پراکنده شوند و افراد با لمس این اشیا، و سپس دست زدن به دهان و بینی و چشم خود، به سرماخوردگی یا آنفولانزا مبتلا شوند.

سرماخوردگی وآنفولانزا هر دو بیماری های مربوط سیستم تنفسی می باشند اما توسط ویروس های مختلفی ایجاد می شوند. آنفولانزا به دلیل آلودگی همه قسمت های سیستم تنفسی به ویروس ایجاد می شود. سیستم تنفسی درگیر در آنفولانزا شامل بینی، گلو، مجاری تنفسی و حتی ریه می باشد. اما ویروس سرماخوردگی اغلب باعث ایجاد عفونت در سیستم تنفس فوقانی می شود که شامل بینی و گلو می باشد. آنفولانزا نسبت به سرماخوردگی باعث ایجاد حالات بسیار شدید تر بیماری می شود. آنفولانزا باعث ایجاد علائمی نظیر تب بالا، بدن درد، خستگی و علائمی است که به ندرت در سرماخوردگی مشاهده می شود.

ویروس ها، باکتری ها و قارچ ها همگی می توانند باعث ذات الریه شوند. در ایالات متحده، علل شایع پنومونی، ویروس سنسیشیال تنفسی (RSV) و SARS-CoV2 (ویروسی که باعث COVID-19 می شود) است. یکی از علل شایع پنومونی باکتریایی استرپتوکوک پنومونیه (پنوموکوک) است.

بله، ذات الریه می تواند خود به خود از بین برود، اما تنها زمانی که خفیف باشد. پنومونی پیاده روی به یک مورد ذات الریه اشاره دارد که آنقدر خفیف است می توانید در طول دوره بیماری به فعالیت های روزمره بپردازید.

هر کسی ممکن است به ذات الریه مبتلا شود، اما برخی عوامل می توانند خطر ابتلا به آن را افزایش دهند: این خطر برای کودکان زیر 2 سال و بزرگسالان 65 سال و بالاتر بیشتر است. قرار گرفتن در معرض برخی از مواد شیمیایی، آلاینده ها یا دودهای سمی. عادات سبک زندگی مانند: سیگار کشیدن، مصرف زیاد الکل و سوءتغذیه. بستری شدن در بیمارستان، به خصوصICU و استفاده از دستگاه تنفس،. داشتن بیماری های ریوی. داشتن سیستم ایمنی ضعیف.

گاهی اوقات تشخیص ذات الریه ممکن است سخت باشد. این به این دلیل است که می تواند برخی از علائم مشابه سرماخوردگی یا آنفولانزا را ایجاد کند. اما پزشکان شما ممکن است از ابزارهای زیادی برای تشخیص این بیماری استفاده کند: بررسی سابقه پزشکی. یک معاینه فیزیکی، از جمله گوش دادن به ریه ها با گوشی پزشکی. تست های مختلف مانند:عکس قفسه سینه.، آزمایشات خون مانند: آزمایش شمارش کامل خون (CBC) برای بررسی اینکه آیا سیستم ایمنی بدن شما فعالانه با عفونت مبارزه می کند یا خیر. کشت خون، برای بررسی اینکه آیا عفونت باکتریایی دارید که به جریان خون شما سرایت کرده است یا خیر. آزمایش خلط، که وجود باکتری را در نمونه‌ای از خلط (تف) یا خلط (ماده لزج از عمق ریه‌ها) بررسی می‌کند. سی تی اسکن قفسه سینه، برای اینکه ببینید چه مقدار از ریه های شما تحت تاثیر قرار گرفته است. همچنین ممکن است نشان دهد که آیا شما عوارضی مانند آبسه ریه یا پلورال افیوژن دارید یا خیر. کشت مایع جنب، که باکتری ها را در نمونه مایعی که از فضای جنب گرفته شده است بررسی می کند. پالس اکسیمتری یا آزمایش سطح اکسیژن خون، برای بررسی میزان اکسیژن در خون شما. برونکوسکوپی، روشی که برای بررسی داخل راه های هوایی ریه ها استفاده می شود.

اگر نتوانید آسم را در دوران بارداری، تحت کنترل داشته باشید، ممکن است اکسیژن کمتری وارد خونتان شود و این برای جنین خوب نیست. زیرا جنین در حال رشد، اکسیژن مورد نیاز خود را از خون مادر می‌گیرد. اگر بتوانید آسم را به خوبی در بارداری کنترل کنید، می‌توانید از بروز بسیاری از پیچیدگی‌های این دوران مانند: تولد نوزاد کم ‌وزن یا نارس پیشگیری کنید.