خشم به صورت یک حالت هیجانی بار درونی ناخوشایند با فراوانی و شدت متغیر تعریف می شود که غالبا با انکار و ادراکات نادرست ، برانگیختگی جسمی و تمایل فزاینده برای انجام رفتارهای کلامی و یا حرکتی که از لحاظ فرهنگی ناپسند است، مشخص میشود.
خشم یکی از هیجان های انسان است واکنشی متداول نسبت به ناکامی و بدرفتاری است. همه ی ما در طول زندگی با موقعیت های خشم برانگیز روبرو می شویم، اشکال عمده ی خشم این است که اگر چه بخشی از زندگی است، ولی ما را از رسیدن به اهداف خود باز می دارد و علت اینکه افراد در مورد خشم این قدر دچار تعارض هستند، همین نکته است. از یک طرف خشم پاسخ طبیعی انسان است و از طرف دیگر می تواند روابط بین فردی را مختل کند و ما را از رسیدن به اهداف خود باز دارد. خشم واکنش رایج دیگری است به موقعیت تنش زا که می تواند به پرخاشگری هم منجر شود.
وقتی راه دستیابی به هدف بسته می شود سابق پرخاشگری به وجود می آید که باعث آسیب رساندن به شخص یا شی ناکام کننده می شود. هنگامی که راه بر حمله مستقیم به خواستگاه ناکامی بسته باشد، ممکن است پرخاشگری جابه جا شود. به این معنا که محل پر خاشگری به جای علت واقعی متوجه شخص یا شی بی تقصیر گردد. خشم به عنوان هیجانی بنیادین یا تهدید و ارزیابی منفی مرتبط است. پاسخهای فیزیولوژیک را فعال می کند و تمایلات رفتاری را تحت تاثیر قرار می دهد. خشم معمولا با باورهای مربوط به تصدیق خود و سرزنش دیگران همراه است.
گرچه خشم طبیعی است اما اغلب به صورت احساس منفی برداشت میشود. بسیاری از افراد دوست ندارند خشم خود را مستقیما ابراز کنند. با این حال، در صورتی که موقعیت ها یا شرایط غیر منصفانه یا ناعادلانه باشند، حقوق شخصی محترم شمرده نشده باشد، یا انتظارات معقول برآورده نشده باشند، خشم می تواند واکنشی طبیعی و سالم باشد.
اگر فرد بتواند خشم خود را جسورانه ابراز کند حل مشکل یا حل تعارض امکان پذیر است. خشمی که به صورت نامناسب ابراز شود می تواند به خصومت و پرخاشگری منجر شود. برخی افراد سعی می کنند احساسات خشم خود را با پرداختن به فعالیت های برخاشگرانه اما ایمن مانند مشت زدن به یک کیسه یا فریاد کشیدن ابراز کنند. تصور می شود اینگونه فعالیت ها که تخلیه هیجانی نامیده میشوند، خشم را تخليه می کنند. اما تخلیه هیجانی به جای اینکه احساسات خشم را تسکین دهد، می تواند آن را افزایش دهد. بنابراین، فعالیتهای تخلیه هیجانی برای افرادی که خشمگین هستند توصیه نمیشود. فعالیت هایی که پرخاشگرانه نیستند مثل قدم زدن یا صحبت کردن با یک نفر، به احتمال بیشتری در کاهش دادن خشم موثر هستند.
نیاز به مشاوره آنلاین روانشناسی دارید؟ کلیک کنید
خشم یک احساس ساده است که از ناکامی و نارضایتی زاده میشود و به غلط یا به درست آن را مسئول و مسبب شکست ها و نامردی های انسان برشمرده اند که به صورت مانعی در برابر کامیابی ها، خرسندی ها و مراقبت های زندگی وجود دارد. خشم بر اساس شدت و ضعفی که ناخشنودی و نارضایتی باطن ایجاد می کند نوسان می یابد و زیاد و کم میشود. گاهی اوقات خشم به مرحله ای میرسد که مهار و کنترل آن از دست خارج می شود و به پیامدهای مهلک و سنگینی منجر می شود که چه بسا ممکن است شخص را به کام مرگ بکشاند و فجایعی به بار آورد که عمری که پای آتشی که افروخته شده بسوزد و بسازد.
درباره خود بیمار انگاری از دیگر مقالات فروغ معیری راد بخوانید.
خشم زمانی منفی می شود که فرد آن را انکار کند، فرو بخورد یا آن را بصورت نامناسب ابراز کند. در صورتی که فرد از ابراز کردن خشم ناراحت باشد، امکان دارد که احساسات خشم خود را انکار کرده و یا فرو بخورد.
برای دریافت مشاوره روانشناسی از خانم فروغ معیری راد، می توانید به اپلیکیشن مدافون مراجعه نمایید.
پیامدهای احتمالی عبارتند از: مشکلات جسمانی مانند سردردهای میگرن، زخم معده ، یا بیماری های قلبی و عروقی و مشکلات هیجانی نظیر افسردگی و عزت نفس پایین. کنترل خشم اگر با مهار و مدیریت سایر هیجانات باشد جنبه خطرناک و زیان بار بودن خود را کاهش می دهد. خشم بازتاب و واکنش نارضایتی شدید فرد است که در پی ناکامی و محرومیتی ایجاد می شود، که ریشه در قضاوت های نادرست و تشخیص غلط وی دارد و این حالت زمانی اتفاق می افتد که نیازها و تمایلات فرد ارضا نگشته و یا بی اعتنایی شده باشد. این نکته را هم نباید از یاد برد که خشمی که به درون سر ریز می شود همواره آثار وخیم تری از خشم فورانی و آتشین بر جای می گذارد.
تاریخ نگارش:
شما اینجا هستید: